"Nie porównuj dziecka z innym dzieckiem, ale każde dziecko z nim samym"                                   J. H. Pestalozzi

Integracja jest szansą dla dzieci zdrowych i niepełnosprawnych

Pierwsza klasa integracyjna powstała w 1997 roku. W każdym roku tworzone są nowe klasy tego typu. Jako jedyna szkoła w mieście, juz od kilkunastu lat z powodzeniem prowadzimy klasy integracyjne.

Klasa integracyjna jest wielką szansą dla dzieci, zarówno zdrowych jak i niepełnosprawnych. Mają tutaj możliwość realizować swoje marzenia, rozwijać zdolności i talenty. Tutaj uwypukla się zarys samooceny dziecka, uzależnionej od środowiska rówieśniczego, rodziców i wychowawców. Jak każdego innego człowieka. Aby ta samoocena była współmierna, dość wysoka, potrzebna jest akceptacja środowiska. Stanowi ona swoisty bodziec do pokonywania barier zewnętrznych. Brak akceptacji dziecka, jego odrzucenie może przyczynić się do popadania w apatię, bierność a nawet wycofywania czy patologię w sferze społecznej. Rolą pedagoga specjalnego jest odkrywanie możliwości dziecka niepełnosprawnego i skuteczne, wszechstronne kształtowanie postaw społecznych we współpracy z nauczycielami pracującymi w integracji. Zadaniem nauczycieli jest uzmysłowienie uczniom, jak szczególne miejsce zajmują i jak wyjątkową rolę przyszło im pełnić w społeczności szkolnej. Być uczniem klasy integracyjnej, to zaszczyt i odpowiedzialność. To tak, jakby zbliżyć się do delikatnej i kruchej materii jaką jest dziecko i wprowadzać je bezpiecznie w kolejne etapy życia społecznego. To pełnosprawni rówieśnicy są tymi przewodnikami. Właśnie oni są wsparciem i wzorem do naśladowania. Przekonaliśmy się o tym wielokrotnie. Na bazie doświadczeń i wieloletniej pracy łatwiej dostrzec jak wielką rolę odgrywają dzieci i jak wiele zależy od ich wrażliwości. Naszym zadaniem, jako nauczycieli, jest tę strukturę emocjonalną dziecka tak ukierunkować aby była odpowiednio wrażliwa i na tyle stabilna by zrozumieć znaczenie integracji. Cała mądrość polega na tym, by odbyło się to w sposób naturalny, stopniowy i harmonijny.

Pedagodzy pracujący w klasach integracyjnych posiadają wysokie, wszechstronne kwalifikacje i żywo interesują się sprawami integracji

Klasa integracyjna to:

• to zespół prowadzony przez dwóch pedagogów: ogólnego i specjalnego

• do 20 uczniów, w tym 3-5 uczniów niepełnosprawnych

• umożliwienie dzieciom indywidualnego i wspólnego działania

• nauka tolerancji i zachowania

• stworzenie dzieciom możliwości przeżycia sukcesu

• budowanie pozytywnego obrazu samego siebie

• możliwość różnorodnej współpracy z rodzicami

Zajęcia wspierające rozwój dziecka to:

• zajęcia logopedyczne

• rehabilitacja

• terapia pedagogiczna i psychologiczna

• gimnastyka korekcyjna

• zajęcia integrujące zespół klasowy

• rewalidacja

• koła zainteresowań

• informatyka

• język angielski

• pływanie

• socjoterapia

• lekcje biblioteczne

• zajęcia świetlicowe

Organizujemy:

• wycieczki szkolne

• zielone szkoły

• ogniska

• szkolne i pozaszkolne imprezy kulturalno-oświatowe

Praca dydaktyczno-wychowawcza oparta jest na twórczych i atrakcyjnych metodach:

• Ruch rozwijający W. Sherborne

• Dobrego startu M. Bogdanowicz

• P. Denissona

• A. Kołodziejczyka

• Pedagogiki zabawy

• C. Freineta

• Program UNESCO "Potrzeby specjalne w klasie integracyjnej"

Zalety zastosowanych metod wspomagających w pracy z dzieckiem niepełnosprawnym:

• Niewątpliwie metody wspomagające rozwój dziecka zawierające elementy zabawy, działają kojąco, relaksująco na dziecko. Łagodzą napięcie, eliminują stres i sprzyjają nawiązaniu kontaktu z dzieckiem, zacieśnieniu więzi. Podejmując wszelkie działania należy jednak pamiętać o poziomie rozwoju emocjonalnego podopiecznego, aby ćwiczenia i zabawy nie wykraczały poza możliwości małego człowieka i nie stanowiły wyzwania, któremu nie jest w stanie podołać.

• Łączenie elementów zabawy w procesie dydaktycznym pobudza rozwój dziecka, często uaktywnia ukryty potencjał. Ośmiela, kształtuje wyobraźnię i ułatwia nawet trudne zadania. Ponad wszelką wątpliwość stanowi też dla dziecka uatrakcyjnienie schematycznych działań dydaktycznych.

• Wykorzystywanie metod wspomagających wspomaga również proces wychowawczy. Pozwala łatwiej przekraczać sferę trudnych emocji, rozwiązywać problemy, pozytywnie i bez stresu oddziaływać na ucznia.

• Dzięki metodom wspomagającym rozwój tworzy się niepowtarzalna i silna więź między pedagogiem a wychowankiem. Wzrasta zaufanie i otwartość na wprowadzanie nowych działań w zakresie terapii określonych zaburzeń.

Mamo, tato co możecie mi dać?
Wiarę we własne siły.
Przekonanie, że bez względu na trudności poradzę sobie w życiu.
Zadbajcie o mnie, bo samo jeszcze nie potrafię.